Posted by 
Bu film, zihinleri zorlayan fikirleri ve karakterlerin karmaşık yolculuklarını ele alarak, izleyicilere sadece bir hikaye değil, aynı zamanda düşündürücü bir deneyim sunmayı vaat ediyor.
Denis Villeneuve’nin “Dune” serisinin ilk filmi, Frank Herbert’in eserini genç bir adamın kaderini kucaklayıp özgürlükçü bir kahramana dönüşümünü anlatan, karamsar fakat umut verici bir hikaye olarak sunmuştu. Film, Paul Atreides’in bilgeliğini en değerli aracı, ahlaki netliğini ise doğru yolda olduğunun bir işareti olarak çerçeveledi. Kitapta olduğu gibi, Paul başlangıçta karmaşık fakat sempatik bir figür olarak karşımıza çıkıyor; Shakespearean bir kahramanın yolculuğunun başındaydı. Ancak “Dune: İkinci Kısım”, bir insanın efsanevi bir figür haline gelmek için nelerden geçmesi gerektiğini gözler önüne seriyor ve bu hikayenin ne kadar derinden kasvetli olduğunu anlamamızı istiyor.
“Dune”un sona erdiği yerden devam eden “Dune: İkinci Kısım”, Atreides Hanesi’nin düşüşünün ardından Paul Atreides (Timothée Chalamet) ve annesi Lady Jessica’nın (Rebecca Ferguson) Arrakis çöl gezegenindeki hayatta kalma mücadelesini daha derinlemesine ele alıyor. Jessica’nın güçlü Bene Gesserit zihin bileyici tekniklerine sahip olmalarına rağmen, Arrakis’te mahsur kalmak, acımasız fırtınalar ve dev kum solucanları arasında ölümle eş değerdir. Harkonnenler tarafından dostlarının ve ailesinin katledilmesine tanık olan Paul, neredeyse hayal edilemez bir umutsuzluk içindedir.
Ancak giderek daha peygamberane rüyalarında yalnızca Chani’nin (Zendaya) belirlemelerini görebilen Paul, onunla kişisel olarak tanıştığında, hem bireysel gücüne hem de Arrakis’in çöl manzarasında hayatta kalmanın tek yolunu bilen Fremen’in bir üyesi olarak temsil ettiği güce karşı ezici bir hayranlık hisseder. “Dune: İkinci Kısım”, Paul’ün neredeyse kesinlikle Fremen’i cennete götürecek seçilmiş kişi olduğuna dair ilk filmin karmaşık gizemini daha da ileri taşırken, yeni film Chani ve kuzeyli arkadaşları gibi karakterler üzerinden bir devrimi sürdürmenin gerçek işini gösteriyor.
Villeneuve ve sinematograf Greig Fraser, Arrakis’i yine nefes kesici genişlikte, güzellik ve tehlike dolu bir yer olarak sunuyor. Ancak “Dune: İkinci Kısım”, film boyunca Fremen’in çölü kendilerinin bir parçası olarak gördüğü fikrini daha düşünceli bir şekilde keşfediyor. Bu fikir, Baron Vladimir Harkonnen’in (Stellan Skarsgård) askerleri ile Fremen arasındaki neredeyse tüm filmdeki gerilim dolu çatışmaların ritmine ve koreografisine işlenmiş durumda.
Fremen, Chani ve Shishakli gibi karakterler, baskıcılarına karşı verdikleri mücadeleyi kazanmaları gereken bir savaş olarak görüyorlar ve güneylilerin, kabile başkanı Stilgar (Javier Bardem) gibi, bir mesih hakkındaki eski mitlere ne kadar çok inandıklarını absürd buluyorlar. Ancak Paul, ailesinin gezegeni bir zamanlar kontrol ettiği gibi Fremen’i kontrol etmek yerine onlara hizmet etmek istediğinde, hatta Chani bile onda özel bir şey olup olmadığını düşünmeye başlıyor.
Özellikle Paul’a en yakın kadınların tasviri aracılığıyla, “Dune: İkinci Kısım”, bu evrenin kültürel güç sistemlerinin Arrakis’in baharatına olan ortak bağımlılıklarının ötesinde ne kadar derinlemesine iç içe geçmiş olduğunu daha ayrıntılı bir şekilde ortaya koyuyor. Fremen ile Bene Gesserit arasında ilginç bağlantılar kuran dini iplikler, inanılmaz derecede içe dönük olmalarına rağmen mevcut. Paul’ü öldürmek isteyen Machiavellian kardeşliğin bazı üyeleri varken, diğerleri, İmparator Shaddam IV’ün (Christopher Walken) kızı Prenses Irulan (Florence Pugh) gibi, onun Fremen içindeki kaçınılmaz yükselişine gizlice hayran kalıyorlar.
“Dune: İkinci Kısım”, Irulan ve diğer yeni gelenler gibi Lady Margot Fenring (Léa Seydoux) aracılığıyla Bene Gesserit’i daha fazla açığa çıkararak, kardeşliğin derin tarihine ve hedeflerine daha fazla içgörü sağlıyor. Film, Fremen’in çölde hayatta kalma sanatını ustalaştığı gibi, Bene Gesserit’in de, binlerce yıllık dikkatlice planlanmış politik mühendislik sayesinde neredeyse her zaman kendi elementlerinde olduğunu açıkça belirtiyor.
Irulan, babasının yanında tarihin olaylarını gizlice kronikleştirirken ve Margot, Reverend Mother Gaius Helen Mohiam (Charlotte Rampling) tarafından renksiz Harkonnen ana dünyasına önemli bir göreve gönderilirken, Bene Gesserit’in hayatta kalma ve entrika yetenekleri en parlak şekilde Lady Jessica’da somutlaşıyor. O ve oğlu gibi, Fremen tarafından hızla kabul ediliyor, yetenekleri Paul’ün tanrısallığının bir işareti olarak görülüyor.
“Dune: İkinci Kısım”, Chani ve Jessica’yı hikayenin ön planına çıkararak ve onların hikayeleri aracılığıyla Paul’ün Muad’Dib’e dönüşümüne daha fazla bağlam ekleyerek, filmin basit bir beyaz kurtarıcı anlatısı olarak yanlış yorumlanmasını neredeyse imkansız hale getiriyor. Herbert, Dune’u bu klişeyi çok yönlü bir şekilde eleştiren bir eser olarak yazdı; Paul, sosyal veya ekonomik ilerleme kisvesi altında tam medeniyetleri birleştirebilen ancak aynı zamanda yok edebilen neo-emperyalizmin kapasitesinin nihai temsili olarak hizmet ediyor. İlk “Dune” filmi boyunca, Paul’ün Arrakis’teki hayatının gizemi ve yeniliğiyle sürüklenirken, bu kavramların işleyişini görmek zaman zaman daha zordu. Ancak “İkinci Kısım”, bir Kwisatz Haderach fikrinin ne kadar tehlikeli olduğunu çok daha açık bir şekilde ifade ediyor ve bu kavramı bir silah olarak kullanmayı amaçlayan birçok oyuncuyu vurguluyor.
Herbert ve Villeneuve’nin yazarlık niyetleri, “Dune: İkinci Kısım”ın beyaz bir prensin, neredeyse her yönüyle Müslüman olarak kodlanmış bir halkın mesih figürü haline gelmesini sunuşunu düşünürken göz ardı edilemez. Bununla birlikte, film hala bir eğlence parçası ve gerçek Müslüman ve MENA aktörlerin büyük ölçüde arka planda veya büyük ölçekli savaşların kenarında yer aldığı bir parça.
Bu savaşlar ve sanatları, “Dune: İkinci Kısım”ı etkileyici bir spektakül ve Villeneuve’nin güzel ve korkutucu dünyaları gerçekleştirme yeteneğinin ustaca bir sergisi haline getiriyor. Tüm ciddiyetine rağmen, film kesinlikle nefes kesici ve Hans Zimmer’in zengin dokulu müziğiyle daha da güçlendirilmiş nüanslı performanslarla hakim. Ancak “Dune: İkinci Kısım” hakkında en etkileyici olan şey, tüm ipliklerini ilgi çekici bir doku halinde bir araya getirebilmesi — eğer Villeneuve onu genişletme fırsatı bulursa, hikayenin daha da büyük ve önemli hale geleceği bir doku.
“Dune: İkinci Kısım”da ayrıca Josh Brolin, Austin Butler, Dave Bautista ve Anya Taylor-Joy yer alıyor. Film şu anda sinemalarda.